เธอเป็นพยาบาล คนขับรถ ผู้ดูแล คนทำอาหาร และ คนล้างขวดนม ของเขา พอลล่าบอกว่าเธอเคยชินกับผู้คนที่คอยถามหาสามีและลืมเรื่องของเธอไป เธอบอกฉันว่า คุณแทบจะมองไม่เห็น … คุณอยู่ในเงามืดในฐานะผู้ดูแล แม้ว่าเธอจะพบชีวิตที่ท้าทายอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเธอรักสามีของเธออย่างสุดซึ้งและพยายามอย่างหนักเพื่อรับมือกับการตายของเขา ฉันถาม Paula ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เธอจะพบสิ่งที่เธอมี และเธอตอบว่า เกือบสี่ปี ทันใดนั้นฉันก็ตื่นขึ้นมาในวันหนึ่งและคิดว่า ไอ้โง่ คุณกำลังปล่อยให้ชีวิตของคุณหายไป คุณต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว มีรูปถ่ายของสามีผู้ล่วงลับของพอลล่าอยู่ที่ผนังข้างหลังเธอ ฉันสังเกตเห็นภาพของเขาก่อนที่เขาจะเจ็บป่วย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอยู่ในงานปาร์ตี้หรืองานแต่งงานโดยถือแก้วแชมเปญ เขาโอบแขนรอบตัวเธอ พวกเขาดูมีความสุข มีรูปสามีนั่งรถเข็นด้วย ในภาพนี้พวกเขาทั้งคู่ดูแก่กว่า แต่ก็ยังมีความสุข การสูญเสียสามีทำให้พอลล่าเกิด ความเสียใจ มีช่องว่างในชีวิตที่ไม่มีอะไรมาแทนที่ได้ ซึ่งเธอยังคงหาวิธีเติมเต็ม ในการสัมภาษณ์ของเรา ฉันได้มองเห็นขอบเขตของความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ลึกล้ำและหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่การสูญเสียคู่สมรสสามารถสร้างขึ้นให้กับคู่ชีวิตที่สูญเสียไป ซึ่งเป็นประเด็นที่เจ็บปวดที่ทีมของเราจะทบทวนหลายครั้งในการสัมภาษณ์ผู้สูงวัย