กลุ่มตัวอย่างเป็นชาย 42% และหญิง 58% มีอายุเฉลี่ย 56 ปี และค่าดัชนีมวลกายเฉลี่ย 26.2 กก./ม. 2. หลังจากปรับตัวแปรต่างๆ เช่น อายุ เพศ เชื้อชาติ ออกกำลังกาย และไขมันในร่างกายทั้งหมดแล้ว นักวิจัยสังเกตว่า PAEE รวมที่สูงขึ้นและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง MVPA นั้นสัมพันธ์กับทั้งปริมาณไขมันในตับที่ลดลงและความต้านทานต่ออินซูลินที่ลดลง นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ระหว่างการดื้อต่ออินซูลินและระยะเวลาของ MVPA ในระหว่างวัน: การ***ง MVPA ในช่วงบ่ายหรือเย็นเชื่อมโยงกับการดื้อต่ออินซูลินที่ลดลง 18% และ 25% ตามลำดับ เมื่อเทียบกับการกระจายกิจกรรมที่สม่ำเสมอตลอดทั้งวัน แม้ว่าหลังจากปรับจำนวน MVPA ทั้งหมดแล้วก็ตาม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในภาวะดื้อต่ออินซูลินระหว่างกิจกรรมตอนเช้าและกิจกรรมที่กระจายอย่างสม่ำเสมอตลอดทั้งวัน ระยะเวลาการนั่งกับที่หรือจำนวนการหยุดพักในพฤติกรรมการนั่งนิ่งไม่พบว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับปริมาณไขมันในตับหรือการดื้อต่ออินซูลิน ผู้เขียนเสนอว่า: "อาจเป็นไปได้ว่าในการศึกษาของเรา ความเข้มข้นของกิจกรรมในช่วงพักเบาเกินไปที่จะทำให้เกิดการตอบสนองของเมตาบอลิซึม กิจกรรมประจำวันส่วนใหญ่มีความเข้มของแสง และเนื่องจากเราไม่ได้สังเกตความสัมพันธ์ระหว่าง LPA และภาวะดื้อต่ออินซูลิน สิ่งนี้ อาจอธิบายการขาดความสัมพันธ์ระหว่างการหยุดพักและการดื้อต่ออินซูลิน "